Blamage, afgang, aanfluiting, fiasco, flop of gewoon een schandalige vertoning. De wedstrijd tegen Staphorst had na een gelijkspel tegen VVI (1-1) en een nederlaag tegen Heerenveense Boys (5-6) de eerste zege sinds de coronabreak op moeten leveren. Het werd een vertoning die je kunt omschrijven met een woord uit de eerste zin van deze alinea. Kies er zelf maar een.

 

Het vuurwerk in Staphorst vond zaterdagmiddag al voor de wedstrijd plaats. De luide knallen die van een nabijgelegen veld kwamen, zetten Henk de Tank en Corporaal in opperste staat van paraatheid. De twee militairen hielden er rekening mee dat Staphorst werd binnengevallen door de Russen, Amerikanen, Chinezen of misschien wel atheïsten. Ze lagen al bijna in de loopgraven, toen het dus toch maar vuurwerk bleek te zijn.

 

Het was daarom ook jammer dat Cor en Henk niet aan de aftrap verschenen, want de elf basisspelers van DWP 2 waren zaterdagmiddag allesbehalve scherp. Hoe dat kon? Wellicht door het wachten op de strafschoppen van de teams die voor ons in actie kwamen. Of misschien kwam het door het hobbelige veld. Of misschien waren (zijn) we ook wel gewoon (nog) niet goed genoeg.

 

Het is moeilijk positieve punten te vinden deze zaterdagmiddag, al was de start van DWP 2 uitstekend. De eerste 72 seconden kwamen de groenwitten ongeschonden door. Daarna ging het mis. Een slippertje achterin zorgde voor de openingstreffer: 1-0.

 

Het was moeizaam, zwak en traag. Maar toch, wat nou als we elke kans hadden benut – zoals onze tegenstanders de afgelopen twee wedstrijden wel steeds doen. Elmer - die donderdag excelleerde tijdens de training aan de linkerkant - mocht daarom als beloning als linksvoor beginnen. Hij kreeg de twee grootste mogelijkheden van de eerste helft, maar schoof de bal tweemaal voorlangs. Ook Martin was met een schot en later een vrije trap dicht bij de gelijkmaker, maar nee: de bal ging er niet in.

 

Vijf minuten voor de pauze was een verre ingooi er de aanleiding van dat DWP 2 met een 2-0 achterstand de rust in ging. Te laat in positie staan, niet adequaat ingrijpen en dan is het raak. Dat we slecht speelden was een understatement, zo liet ook trainer Jolle Jager in de rust duidelijk merken. De intenties om er in de tweede helft iets beters van te maken waren er toch echt, maar helaas kwam dit er totaal niet uit.

 

Na twintig minuten spelen in de tweede helft stond de stand op maar liefst 6-0. DWP had niets te vertellen en kwam simpelweg felheid, passie, strijd, beleving en vooral kwaliteit tekort. Op alle fronten: zowel fysiek, technisch en mentaal gebied werd de ploeg volledig afgestraft door de mannen van Staphorst 4.

 

Was er dan helemaal niets goed in de tweede helft? Jawel; een mooie pass van Gerben werd door Elmer knap omgezet in een doelpunt. Maar dat was het dan ook wel in 45 minuten speeltijd. Of 42, want de scheidsrechter matste DWP door iets eerder af te fluiten. Het eer reddende doelpunt zorgde voor een klein positief gevoel, al duurde dat niet lang want binnen een minuut lag de bal er aan de andere kant alweer in.

 

De eindstand volgens de verzekeringsadviseur van Veenstra & De Jong Assurantiën (geen sponsor): 8-1. De eindstand volgens de scheidsrechter: 7-1. Akkoord, al blijft het een complete afgang, waarbij de aanknopingspunten met een vergrootglas moeten worden gezocht.